Арцах – Нагорно-Карабахская Республика ( Երեվան

Արցախի Գանձասար վանական համալիրը գրավում է բոլոր զբոսաշրջիկներին: Իր անունն ստացել է Վանք գյուղի դիմաց գտնվող բլրի անունից, որի ընդերքում կան արծաթի և այլ մետաղների հանքեր։ Չերը գիտեն, որ սա Գանձասարի նոր տաճառն է: Գանձասարի առաջին անգամ հիշատակել է հայ կաթողիկոս Անանիի Մոկացին X դարի կեսերին: Նոր տաճարը, որն այժմ հայտնի է, կառուցել է արքայազն Հասան-դալալի կողմից հին տաճարի տեղում (ХIII դ): Ըստ լեգենդի, Հովհաննես Մկրտչի գլուխը, ով սպանվեց Հուդայի կողմից, գտնվում է եկեղեցու գերեզմանում: Այն Կիլիկյան Հայաստանից բերվեց խաչակրաց արշավանքներից մեկի ժամանակ, ինչի պատճառով եկեղեցին կոչվել է Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ (Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ): 1991-1994 թվականներին ղարաբաղյան ռազմական հակամարտության ընթացքում Ադրբեջանական հեռահար հրետանային և ռազմական ինքնաթիռների դիտավորյալ ռմբակոծության արդյունքում վանքը վատ վնասվել է (1993թ): Սակայն ներկայումս վանքը որպես ամբողջություն վերականգնվել է, և ընթանում է ճեմարանական կրթահամալիրի կառուցումը: 2008 թ.-ի հոկտեմբերի 16-ին Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցավ «մեծ հարսանիք». 687 զույգերից 550-ը ամուսնացան Կազանչեցոց տաճարում, իսկ մնացած 137-ը Գանձասար վանքում: Ի դեպ, Գանձասարում, հին ավանդույթի համաձայն, արտադրվում է «Գանձասար» եռաստղանի կոնյակ

Դադիվանքը գրավում է իր որմնանկարներով: Դրանցից մեկը հատուկ գաղտնիք է պահում. այն ցույց է տալիս Սուրբ Նիկոլաս Հրաշագործի ինտոնիզացիայի կյանքի տեսարանը, մյուսը ցույց է տալիս Սուրբ Ստեփանոսի նահատակությունը: Բայց ինչն է հետաքրքիր, նա չի համարվում հայ սրբերից: Հետևաբար, հայկական որմնանկարների վրա նրա կերպարը կարելի է վերագրել որպես եզակի երևույթ: Դադիվանքում Սուրբ Նիկոլաս հրաշագործի կերպարը կարելի է համարել, եթե ոչ միակը (հայոց աշխարհում կային առնվազն 29 եկեղեցիներ, որոնք կրում էին Սուրբ Նիկոլայի անունը տարբեր ժամանակներում և պատմական Հայաստանի տարբեր վայրերում. Բարձր Հայքում, Տարոն-Տուրբուբանում, նաև Փոքր Հայաստանում, Սեբաստիայի հարևանությամբ), ապա միակ վերապրածը, որի առեղծվածը փորձում են գտնել գիտնականները.

Հայկական երկրորդ hանրապետությունը՝ Լեռնային Ղարաբաղը զարմացնում է իր բնությամբ և պատմամշակութային կոթողներով: Դադիվանք՝ վանական համալիր կառուցված դեռևս 1-ին դարում: Ըստ ավանդույթի այստեղ է զոհվել Թադևոս առաքյալի աշակերտ Դադին: Այն իր վերելքին հասավ XIII-XIV դդ և ծառայում էր որպես իշխանական դամբարան և ուխտագնացության տեղի: Պետք է նշել, որ սովետական աթեիզմի տարիներին վանքը եղել է… գոմ: Եվ միայն 1993թ. Երբ հայերը վերականգնեցին իրեն ապրելու իրավունքը պատմական հողի վրա, այստեղ վերադարձավ Աստծ խոքը: 1997թ. սկվեցին վերականգնողական աշխատանքները: Այսօր վանքը լուռ վկայում է, որ հայերն այստեղ բնակվել են վաղուց, այլ ազգերից առաջ: Այն վկայում է, որ Ղարաբաղը հայերի ոգով սնված տարածք է: Շարունակելի:

Համաձայն OneTwoTrip ուսումնասիրություններին Երևանը ռեկորդակիր քաղաք է. հենց այստեղ են կրկին նախընտրում այցելել ռուսները: Ի դեպ, 2019թ. ամառը Հայաստանը գրանցվել է նաև որպես ամենանախընտրելի ուղղությունը՝ 10.3%՝ առաջ անցնելով Իտալիայից և Իսպանիայից: Սակայն եթե ամռանը շատ շոգ է Հայաստանում, ապա սեպտեմբերին այնտեղ սպասվում է իդեալական տաք եղանակ՝ «бархатный сезон»: Եթե դեռ չեք հասցրել հանգստանալ, ապա կարող եք գնել տոմսերը (որոնք հիմա 2 անգամ ավելի էժան են) և մեկնել հյուրընկալ Հայաստան՝ առաջինը, որ պետականորեն ճանաչեց քրիստոնեությունը, վանքերի, խաչքարերի, սարերի, կոնյակի երկիր:

Մանթաշովի արձանը Երևանի փողոցներում հայտվել է վերջին տարիներին՝ ապրիլի 18-ին 2012թ: Հուշարձանի բացման հանդիսավոր արարողությանը ներկա էին նրա թոռն ու ծոռնիկը բարերարներ Ալեքսանդր և Միքայել Մանթաշևները Ալեքսանդր Մանթաշովն իր խոսքում նշեց. ««Ես և իմ որդին ցանկանում ենք շնորհակալություն հայտնել ջերմ ընդունելության համար...: Ես հավատում եմ, որ այս հուշարձանը կդառնա համայն հայության միավորման խորհրդանիշ ոչ միայն Հայաստանում, այլև ամբողջ աշխարհում: Վիկիպեդիայում կկարդաք «российский нефтяной магнат и филантроп, армянского происхождения. Был одним из самых богатых людей своего времени. Владелец компании А. И. Манташев и К°»: Լինելով հայ՝ նա ծնվել և իր գործունեությունը ծավալել է Թիֆլիսում, այնուհետև Բավում և Ռուսաստանում: Նրա ֆինանսավորմամբ է կառուցվել Բաքու-Բաթումի նավթատարը, իսկ նրա ֆիրման դարձավ ամենախոշորը Ռուսաստանում (22 մլն. ռուբլի): «Նավթի թագավորը»՝ այսպես նրան ճանաչեց իր ժամնակը: Մանթաշովը համեստ մարդ էր, նա չէր սիրում ի ցույց դնել իր հարստությունը: Նա ոսկի չէր կրում և նրա միակ զարդարանքը կենդանի ծաղիկն էր բաճկոնի կրծքի գրպանում: Ամեն անգամ, անցնելով Թիֆլիսի ուսումնական հաստատությունների կողքով, նա, կարծես, պատահաբար մոտենում էր աղքատ ուսանողներին և հարցնում. «Ինչպե՞ս է հայրդ: Կբարևեք նրան »: Եվ այդ պահին, ուրիշների կողմից աննկատ, նա հինգ ռուբլու ոսկե մետաղադրամ դնում իր ուսանողի գրպանը: